yaz tatili evde oturmayla geçiyorsa 2.ayın sonunda kafayı yemeye başlıyorum. kendimi dinlemek, el kol hareket etmeyecek kadar halsizlesmek daha sonrasında enerji patlamaları yaşamak (ki bu geçişler aileye büyük şok yaşatıyor), kimseyle konuşmak istememek hatta ses duymak bile istememek ama yanımda biri olsaydı da dertleşseydik keşke demek... son 1 ay. çoğu kişi kötülüyor belki ama ben yeni okulumu merak ediyorum. insanlar büyük hayal kırıklığı evet ama insansız da olmuyor. herneyse. iyice dengesiz bi kız olmaya başladım bu tatil yüzünden. baktım diziler, filmler, kitaplar ve uyku günün 24 saatini doldurmuyor tekrar resim yapmaya başladım. ellerim guaj boyaya bulanınca ve güzel olacak mı kaygısı gütmeden özgürce resim yapmaya başlayınca niye bıraktım ki resmi diye kendime kızdım bi süre. şimdi bıkana kadar da resim yaparım artık. son 1 ay. başla artik okul başlaaa. (aktivite önerilerine sonuna kadar açığım. gördüğünüz üzere durum vahim çünkü.)