bir gün çiftlik'te gezerken keman çalan birisi vardı. o kadar güzel çalıyordu ki kemanı, yanımdaki güzel insanın bile sesini duyamamıştım. gözümü kapatıp keman sesiyle kendimden geçerken elimi tutuyordu o güzel insan. ne güzel gündü öyle. artık keman da dinlemek güzel gelmiyor. keşke her şey o gün gibi olsaydı...