kendimle konusurken duygularımı gayet güzel ifade ediyorken birisi neyim olduğunu sorduğunda anlatamıyorum.bu nasıl çelişki emin olamadım.duygularım çok derin oonları saklama isteği mi yoksa kimseyi kendimi açacak kadar yakın görmeyişim mi?sanırım her ikiside .oldum olası böyleyimdir duygularımı uç noktalarda yasıyorum.ve kimseye açmıyorum çünkü insanların herhangi bir davranışı ile yapmacıklığını gördüğüm anda bitiriyorum.akıcılıktan baya uzak yazı oldu ama bu sefer böyle olsun.sevgiliniz arkadaşlarınız filan değil de en güzel dert ortağı sizi anlatan şarkılardır..

o zaman ya hayatına almayacaksin ya da hissettigin duyguları dibine kadar yaşayacaksin. eski kız arkadaşımda senin gibiydi karşındaki çocuk bu konuda anlayabiliyorsa seni durma devam et ;)

aslında bunun pek farkında değil yanı ona karşı açık ve net olduğumu düşünüyor. üzüntülerim dışında her konuda öyleyim ama üzüldügümde içten içe derin bir yalnızlık yasiyorum.onu bi süre bahanelerle oyun dışı bırakıyorum

benim gibi yap hiç tanımadığın birine her şeyini anlat sonra görüşme adını bile bilmesin ama tüm dertlerini anlatabil