yalan oldugunu bile bile her gün aynı oyunu oynar bu şehrin insanları. herkes kendi hikayesini en acıklı sansa da. her geceyi pembeye boyar gündüzün yalanları.. bu mevsimde vitrinleri az sulu rakı gibidir bu şehrin, her yudumun yalnızlıga uzanır. yine de hızlı adımlar atılır koşulur yalnızlıga. herkes kendi türküsünü söyler yüzünde bir maskeyle. her gün insanlıgından bin defa utanır.