özgürlük... ana fikir açık, basit ve doğru. gerçek özgürlük fedakarlığı ve acı çekmeyi gerektirir. çoğu insan özgürlüğü sadece istediğini zanneder ama insanın istediği tek özgürlük kendi rahatları için olandır. hiç bir zaman benden istenilen kişi olamadım. herşeye, herkese, her kurala karşı gelecek bi fikrim bi tavrım vardı. yanlış anlaşılmasın bahsettiğim şey metro beklerken sarı çizgiyi geçmek, veya yasak yerlerde sigara içmek falan değil. popüler kültür ve onun eseri olan herşeyden nefret ettim. aynı, pahalı marka kıyafet giyenlerden, aynı saç modelleri, aynada yüzüne bakmaya utanıp kilolarca boya sürenlerden... İşte bu yüzden kimileri anarşist dedi, kimileri, düzen bozan, kimileri uyumsuz... hiçbirisini kabul etmedim. İki yudum garip kokteyller içip çılgınlar gibi aynı ritimlerde hoplamaktansa deniz kenarında bir bankta oturup üşümek bana daha iyi geliyor. amacım farklılık yaratmak veya dikkat çekmek değil, sürüdeki koyun yada çobandan ziyade onların üzerinde özgürce uçan kartal olmak benim isteğim. bilmem anlatabildim mi?