hüzünlü paylaşımların daha fazla olduğunu müşahede ediyorum bakınca. neşeli görünenlerin içinde, merhamet bekleyen boynu bükük kedi yavruları var gibi gibi..

bu bağlamda diyeceğim o ki, yok kimsenin kimseden farkı. acılarımız ve sevinçlerimiz de aynı. eşşiz duygularla değil, benzer duygularla dolu insabşarın dünyasında yaşıyoruz. kendinizi acılara gark olmuş ve vahşi batının kanyonlarının derinliklerine doğru yalnız başına ilerleyen (gün batımı olmazsa olmaz) kovboylar gibi hissetmeyin gençler.
neyi yaşarsak yaşayalım, o bizim için doğru olandır.. :)

bunu dememize ragmen pişman olabiliyoruz bazen . bunun önüne geçilmiyor. bazı şeylere keşke demeden yapılmıyor :)

pişman olmak da insanca. ne varsa bizim. hepsi bizim. :)

evet bizim ama madem bizim için doğru olanı yapmışız niye pişman oluyoruz? :)

şöyle düşün, hiç bir şeyi yeniden yaşama şansımız yok. bir kere yapmışız yapacağımızı. ve yaşadığımız her şey bişey katıyor bize. en azından tecrübe... eğer böyle düşünemiyorsak, mutlu olamıyoruz. kimse olamıyor.

pişmanlığımızı yaşayıp sonra yolumuza devam etmeliyiz. ve elimizde kalanlarla neler yapabileceğimize bakmalıyız. ben böyle düşünüyorum tabi. bu benim fikirciğim. :)