İnsanlar kendilerini ne zannediyorlar ki?hepimiz sadece birer hiçiz,sadece bazılarınız farkına varamamışsınız hepsi bu.sizin içten içe anlamsız bir hoşnutsuzluk besleyen bakışlarınıza aldırmıyorum yahut inceden laf sokmalarınıza cevap vermiyorum,susuyorum diye ne bu kendini bilmezlik?ne ben senden üstünüm ne de sen benden.beni tanımaya bile çalışmadan sadece kafanda oluşturduklarınla ya da dış görünüşüme göre yargılamanla sergilediğin insanların içinde küçük düşürme çabaların neden?en sonunda bunu dile getirdiğimseyse çirkefliğini artırmana devam edecek ortam bulduğuna seviniyorsun,biliyorum yine mağdur seni görecekler.beni görmezden gelmeye çalışmanın sebebinin aslında kendi kafanda sürekli beni gözüne batırmandan kaynaklandığını bile bile nedir bu egoistlik?üzgünüm ama bu şekilde davranarak etrafında birçok insan olur biliyorum çünkü hepsi senin gibi düşünenlerden ibarettir yahut afedersiniz birbirinize yalakalanmanızdan,en ufak bir şeyde birbirinizi satacağınızı bile bile yapmacık rollerinizden kaynaklanmaktadır.sadece şunu biliniz ki bir insan terbiyesini bozmuyorsa ve ona karşı yaptıklarınızı ve gereksiz kininizi -belki de kendinize duyduğunuz kinin yansımasıdır- görmezden gelebiliyorsa üstelemeyin,kimsenin kimseyi sessiz kalabiliyor diye haksızca küçük düşürmeye hakkı yok,kendinize gelin.sessiz kaldığım konusuna gelince bir yerde illa ki tepkimi gösteririm ama şunu biliniz ki ben zaten bunları daha önceden tecrübe ettiğim için sizin gibilere ve hayata karnım tok.yalnızlığımın sebebi de budur,artık sizler hakkında düşünmektense daha önemli konulara,sizin göremediğiniz bazı gerçeklere kafa yormayı öğrendim.beni rahat bırakın,hiçbirinizin anlamsız tavırlarını sırf aynı ortamda olmak zorundayım diye çekecek değilim.sözüm buradaki insanlara da değil bu arada,gerçi o tavrı yapan insanlar burayı kullanıyorsa bilemeyeceğim ama internet üzerinde birbirini çekemeyen kimseyi görmedim,genelde herkes burada gerçek hayatta olamadığı kadar ön yargısız oluyor.

yazını okuyorken başlarda aklıma bir söz geldi. bu sözü kendimi şairlik denemelerine adadığım dönemde yazmıştım. (büyük ihtimal çoğu insan geçiyordur bu dönemden.)
"neden insanlar bu kadar çok seviyor kendilerini? halbuki kendilerini en çok tanıyanlardır onlar."

@sismanveofkeli dusunduklerimi tek bir cumleyle ozetlemissin gercekten tesekkur ederim,yuregine saglik

biz kendi gerceklerimizle ve baskalrinin gercekleriyle fazla ilgilenmeden kimsenin ozeline girmeden ve kimsenin zayiflik olarak gordugumuz aslinda onlarin zayifliklari degil ozellikleri oldugunun farkinda olarak yasarken onlar sadece kendilerine ve cevresindekilere yaranmak ve belirli bir toplulugun icinde olmak icin yaptiklari bu ahlaksizliklsri ve yuzsuzlukleri devam ettirme konusunda kendilerini basarili gordukleri icin biz boyleyiz onlar da oyle. onlari fazla dusunmemek kendi hayatimizdan soyutlamak lazim. elbetteki yeri ve zamani geldiginde haklı tepkimizi gosterecegiz ancak onlar bunu bile anlayamayacak kadar acizler

@poseydon doğru söylüyorsun,onları önemsermiş gibi söylediklerine sinirlendiğim için de kendime ayrı kızıyorum tek istediğim her şeyden soyutlanmak zaten görmüyor kimse beni kendi egolarini tatmin zamanlari haricinde en azından hiç görmeseler keşke hiçbir şekilde muhattap olmak zorunda kalmasam onlarla.

aynen @hayalikarakter biz görülmek istemiyoruz. en azindan onlar tarafindan. bizi kendi halimize bizi bize biraksalar sadece hiçbir sorun yok ve olmayacak halbuki

@poseydon kesinlikle ama onlar bunu yapamiyorlar cunku farkliligimizi biliyorlar ve bu onlarda merak uyandiriyor belki de çekememezlik olusturuyor onlar da kafalarindaki sorulari cevaplayamayinca sormak yerine kışkırtarak basitleştirmeye çalışıyorlar,onlardan farksiz oldugumuzu kabullenmek istiyorlar.belki de sormaya cesaret edemiyorlar bilemiyorum.