İnsanlar söylenenleri nasıl bu kadar kolay unutabiliyor,hiç aklım almıyor.bir ben miyim geçmişe takılı kalan,o kadar basit şeyler söylenmemiş gibi davranıyorlar.bense yapamıyorum,ümitsizliğimin içinde ufacık bir kırıntı ümitle hareket ediyorum sonra üzülen yine ben oluyorum.ne olur sanki sussam,önemsemesem geçmişimi.elimde kalan tek şey geçmişim oysa,geleceğini göremeyen bir insanı sadece geçmişi tutar bir nebze.