İzlediğim dizide resmen benim repliklerim kullanılmış: "her zaman garip ve değişik biri olmuşumdur. ama bir hayatım, arkadaşlarım vardı. şimdilerde insanlarla nasıl konuşulur, neler söylenir hatırlıyorum ama rolümü oynuyorum gibi geliyor. sadece hareketleri yapıyorum. sanki robot bir kukla gibiyim." bu replik kafamdan geçenlerin bi kısmının cümlelere dökülmüş hali gibi.. ve bu repliği söyleyen oyuncunun ruhu olmayan insanı canlandırmasıysa ayrı bi düşündürücü. ruhsuz muyum ki ben? tabii ki gerçek manada değil. hani duygusuz insanlara söylenen "ruhsuz musun oolum sen?!" tabirindeki anlamıyla düşünerek sorguladım. nasıl bir ruh insana ruhsuzmuş gibi hissettirir ki? ya da sadece bişey hissettiremediği için mi insan ruhsuz olduğu kanaatine mantığıyla varır? evet sanırım cevap son soruda saklı...

evet asıl kilit noktaya değindin bakış açını sevdim.. replikte bir kişi kast edilmiş ama daha genel bakarsak insanın bu kadar dağılması için bir kişiden fazlası gerek. (tabii bütün sıfatları o bir kişiye yüklemediyse)

kesinlikle. İnsanın dünü, bugünü, yarını onun bütün hayatı demek. hayatı elinden alınan insanın ne kadar hayata karışması beklenir ki? sadece diğer hayatlarda izleyici ve oyuncu olarak kalacaktır... taa ki yaşam enerjisini sömürebileceği birinin hayatına karışana dek.