kendinizi kaybedersiniz bazen,o kadar bunalırsınız ki olmayanlardan belki de çabalamamamdandır deyip giderek olabileceğiniz bir farklı boyutunuz sandığınız aslında olmadığınız birine dönüşmeye başlarsınız.değişen bir şey olmaz,sizden başka.artık aynaya baktığınızda kendinizi bir gün tanıyamamaktan korkarsınız,eski siz değilsinizdir var olan,bir şeyler kaybolmuştur içinizde,şansınız varsa korkarsınız.korkmadığınız an tamamiyle kaybolmuşsunuz demektir ama eğer korkuyorsanız,korkabiliyorsanız küçük de olsa bir umut var demektir.olmadığınız isteseniz de yapabilirim deseniz de aslında olamayacağınız bir kişi olarak olamayacak şeyler hayal edip,birlikte olamayacağınız insanlara bağlanabilirsiniz.acırsınız,acıtırsınız ve tüm o hayalleri bir kağıttan kayık yapıp suda yüzdürmeye kalkışırsınız.bir süre sonra ıslanır,eski dayanma gücünü kaybeder ve batarsınız.korkarsınız tekrar artık eski sizi bulamayacağınızı düşünür,elinizde olduğunu zannettiğiniz aslında olamayacak sahte hayallerinizin gitmemesi için çabalarsınız,olmaz,olmaması gerekiyordur.ve yine korkarsınız,içine düştüğünüz eski boşluktan ama bu sefer sıkıntıdan değildir,kendinizi tekrar bulamayacağınız korkusudur.İçinizde saklarsınız,yanınızdaki kimseye anlatmak istemezsiniz.boğuşursunuz her gece onlarla.sonra bir an gelir,tutamazsınız;ne var ne yok dökersiniz ortalığa özenle ve korkuyla sakladığınız her şeyi.o bulamam sandığınız sizi hatırlatır en yakınınızdaki kişi,sizi dinler,gözyaşlarınızı saklamazsınız uzun zaman sonra kardeşinizden.ve aslında kaybettim sandığınız eski günlerinizi hatırlarsınız,ailenizin değerini bir kez daha anlarsınız.İçinizde bir ümit yeşerir,kim bilir belki eski siz,henüz kaybetmediğiniz siz kendini gösterir saklandığı duvarın arkasından ve olanları artık acıyla değil bir tebessümle hatırlarsınız.