saat 21:19. her zamanki yerimde oturmaktayım. hayata açılan iki pencerem var. bir taraftan dışarıda yağan kar, diğer tarafta rüzgârdan gıcırdayan kapı. hava soğuk. balkonun kapısı açık bırakılmış. etrafta hiç ses yok. sigaramı içime çekerken çıkan çıtırtı bana eşlik ediyor sadece. İçinde bulunduğum hali tasvir etme çabası içerisindeyim. rüzgâr estikçe daha da gıcırdıyor balkonun kapısı. bir şey anlatmak ister gibi. samsun suskun. samsun sessiz. umutları yine boşa çıkmış gibi. terk edilmiş gibi. etraf karanlık. sigaramın ateşi aydınlatıyor önümü. kafamda bin bir türlü soru dolanıyor. cevabını bilmediğim sorular. kar yağmaya devam ediyor. yeryüzündeki tüm ayıpları örtmek için. saat 21:19. ben aynı yerimdeyim. dünya yine dönmeye devam ediyor. İçimde durduramadığım hisler var; düşünceler, hayaller. sanki hiç gerçekleşmeyecekmişler gibi. hayal sonuçta. biraz uçuk olması gerek. saat 21:19. ben hala aynı yerimde. dünya dönme eğiliminde…