pazar günlerinin tüm enerjimi yok eden bir etkisi mevcut üzerimde. bu kendimi bildim bileli böyle. yeni bir şey olsaydı eğer, bunun sebebini muhakkak pazartesi sendromuna bağlardım. tek ben miyim acaba bugünü sevmeyen? pazar günleri evden çıkmıyorum mesela. bırakın evden çıkmayı yataktan dahi çıkmıyorum. sürekli uyuyup, uyanıyorum. biraz daha sıkılıyorum sonra. uyumaya devam ediyorum. yeniden uyanıyorum ki, gün hâlâ bitmemiş. olmuyor, tüketemiyorum şu sıkıcı pazar gününü. bir gün takvimle ve saatle işim tamamen bittiğinde insanların ve eşyaların bana o günün pazar olduğunu hatırlatamayacağı bir yere yerleşeceğim.