birkaç gündür geceleri uykumdan 2-3 kere uyanıyorum. ve bu uyanışlarım arasındaki zaman farkı çok az. mesela birkaç gün önce erkenden yatmıştım. ardından bir saat sonra uyandım. sonra saat iki gibi tekrar uyandım ve geri tekrar uyudum. yine yaklaşık iki saat sonra tekrar uyandım ama bu sefer uykuya dalışım çok güzeldi. gerçekten çok güzeldi. uykunun kollarına tam teslim olmak üzereyken bir ses duydum. zihnimden, beynimden gelen bir ses. hani çayı bardağa koyarken bir ses çıkar ya işte o sesi duydum. o kadar güzel, o kadar huzur vericiydi ki anlatamam. İlk defa böyle bir şey yaşadım. o ses eşliğinde uykuya daldım. halen aklımdadır o ses. önceki geceye gelecek olursak. gece saat 12'ye gelirken yattım uyudum işte. üç gibi uyandığımda telefonumu koyduğum yerde bulamadım. sonra aklıma geldi. geçen sene ben, bazen gece telefonla uğraşırken uyuyakalıyormuşum. sabah uyandığımda da telefon yataktan çıkıyordu doğal olarak. acaba yine öyle mi oldu diye düşünürken gerçekten de öyle olmuş. ama işin garibi ben ne zaman o telefonu aldım, interneti açtım, sonra geri uyudum hiçbir şekilde hatırlamıyorum. telefonu aldığımı hayal meyal hatırlıyorum da... ha bu arada unutmadan bir sabah da şöyle bir olay oldu. alarmdan önce saat sekiz gibi uyandım. 10 dakika telefondan bir şeylere baktım ve geri yattım. sonra birden uyandım. arkadaşıma sesleniyorum. "saat 10'u geçiyor. dersine geç kalacaksın. hadi uyan." bunu dedikten sonra yattım ve içimden dedim ki "saat gerçekten 10 mu? ben hangi ara saate baktım ki?" kendimden şüphelenince saate baktım ben de. saatin 8:29 olduğunu görünce dondum kaldım öyle. ben bu 20 dakikalık süreçte ne yaşadım hatırlamıyorum. normalde ben hemen uykuya dalamam. ama bu aralar ben farkında olmadan uykuya dalıyorum ve kısa bir sure sonra uyanıyorum. bana neler oluyor anlamıyorum gerçekten. her neyse bu gecede benzer şeyler oldu. kitabımı okumuşum, müzik dinlemişim, kafam gayet rahat bir şekilde saat ikiye doğru uyudum. ve yaklaşık bir saat sonra rüyamdan "anne" diyerek uyandım. rüyamda eski evimizin önündeyim. gece vakti. kapkaranlık ortalık. ben de evin çevresinde kısık, boğuk ve zorla çıkan bir sesle "anne" diyerek dolanıyorum. duvara sırtımı vermişim, ayrılmıyorum duvardan. sonra birden halamı görüyorum evimizin bahçesinde. üstündeki montuna sıkı sıkıya sarılmış. üşüdüğü her halinden belli oluyordu. ben onu gördüğüm an daha da çok "anne" diye bağırmaya başladım. daha doğrusu bağırmaya çalışıyorum. çok korkuyorum. kapının yanına geldiğimde ise kendimi zorlayarak en sonunda sesli bir şekilde "anne" diye bağırıyorum ve uyanıyorum. halen etkisindeyim. acaba annemi arasam mı bilmiyorum. aslında ne düşüneceğimi, ne yapacağımı, tekrar nasıl uyuyacağımı bilmiyorum. uyumaya cesaret edebilir miyim orası da şüpheli. yada bir ara ben doktora mı gitsem? çünkü daha önce böyle şeyler hiç yaşamadım. bir anda oldu her şey. ben bu doktor olayını düşünmeliyim galiba. neyse biraz sabah ezanını dinleyeyim. beni her zaman iyi hissettirmiştir sabah ezanı. ve bu arada hepinize günaydın 😊

bence doktorluk bırsey yok ya korkmana da gerek yok bunun için hepimize zaman zaman bunlar veya benzerleri olur

doğru herkesin yaşadığı şeyler ama ben çok sık yaşamaya başladım bu durumu ve beni fazlasıyla da etkiliyor, rahatsız ediyor. uykumu alamadığımda da günüm iyi geçmiyor maalesef.

son zamanlarda olan şeyleri çok fazla kafama takmaya başladım. kitap okurken bile beynim onlarla meşgul oluyor. birde ilk defa sınav stresi yaşamaya başladım 😄 normalde rahat biriyimdir ancak son günlerim stresli geçiyor. bir şekilde kurtulmaya çalışacağım bu durumdan.