ahh gece ahh. ne de güzel yakışıyor sana karanlık. ne kadar da gizemlisin böyle. tıpkı herkesin derdini dinleyen sırdaş bir arkadaş gibisin. acılara,sevinçlere,aşklara, ihanetlere,ölümlere şahitlik ediyorsun ama ağzını açıp tek bir kelime etmiyorsun. sadece susuyorsun sanki bu insanlıktan ümidini kesmişsin gibi her şeyi uzaktan izliyorsun. bu kadar çok şey bilirken bu kadar sessiz kalabilmek, isyan etmemek sadece şahit olmak yalnız sana has bir özellik. sahi neden hiç konuşmuyorsun bizlerle ? hep biz bir şeyler anlatıyoruz sana sen bize hiç bir şey anlatmıyorsun ? güvenmiyor musun bize? günahlarımıza şahit olduğun için bizden uzak mı duruyorsun ? yoksa hiç derdin mi yok? bence seninde dertlerin vardır. mesela güneşi hiç mi aramıyorsun? ya da kayıp giden yıldızlara üzülüp ağlamıyor musun ? gündüz olmak nasıl bir şeydir merak etmiyor musun,kıskanmıyor musun onu ? onda olanlar bende de olmalı demiyor musun ? gündüz vakti insanlar hep dışarıda geziyor, eğleniyor, mutlu oluyor,sokaklar dolup taşıyor. gece olunca onlar yatıp uyuyor bana hep dertlileri,isyancıları, düşkünleri kalıyor ,sokaklar bomboş oluyor demiyor musun ? ben onların pisliğini örtüyorum,işleri düşünce bana geliyorlar demiyor musun ? evet haklısın senin fıtratında bu var. sen bunun için yaratılmışsın ve bu durumdan mutlusun. ahh gece ahh işte insanoğlunun sorunu bu. elindeki ile yetinmesini bilmiyor. hep başkalarını kıskanıyor ben mutlu değilsem o da mutlu olmasın diyor. bir karış toprak için birbirlerini öldürüyorlar.ama şunu anlamıyoruz ki kimsenin hayatına burnumuzu sokmak gibi bir hakkımız yok. mutluluk paylaştıkça çoğalır ama biz insanlar paylaşırsak azalacağını, biteceğini düşünüyoruz. ahh gece ahh neden susuyorsun? iki kelime konuşsan biz insanlara bir ders versen ya da yeter ulan diyerek yüzümüze tükürsen...utansa insan olan. ve utanmayanları görebilsek.