selamlar. yalnızlığı gerçekten çok severim. kalabalığı hiç sevmem. yurtta ne poh yicem diye çok düşünürdüm okul başlamadan önce. alıştık bee, ne gelir elden... (sifon telden ayrılmış, çekemiyorum. ne gelir elden.. aklım grup vitamin'in apaçi ayhannn parçasına gitti 😀) yalnız şu yarıyılda eve gidip o yalnızlığın tadını tekrar aldıktan sonra yurttan biraz soğudum ama yapacak bir şey yok. yalnızlık demişken de bakıyorum sevgili arayan çok insan var. henüz sevgililik meselesini yaşayabilmiş değilim fakat gördüğümüz duyduğumuz kadarıyla dertten başka bir şey değil. gene de insan merak etmiyor değil tabii. bildiğim tek şey, insan sevmek ve sevilmek istiyor. ne zaman "sevmek ile sevilmek" lafını dile getirsem aklıma engin nurşani gelir. bi programda bunu söyleyip gözyaşlarına hakim olamamıştı. neyse hadi iyi geceler 😓