İnsan sevdiğini özler elbette.fakat özlem, ihtiyacı olan karşılığı almadığı sürece acı çeker,acı çeken özlem ise kendini kaybeder.kaybolan özlem insanın içinde saklanır ve sebepsiz yere ruhun ve bedenin moralinden beslenir. git gide moralde tükenir ve insan susar, konuşamaz hale gelir.böylece karşılıksız özlem bir başka özlemi doğurana kadar yaşamaya ve saklanmaya devam eder.