bir taraftan ruhum kayıtsız şartsız bir köle gibi isteyerek, rızayla teslimiyet istiyor yaradan'a, diğer taraftan ise direniyor sonuna kadar. İkisinin arasında kaldığım araf'ta ise gönlüm sıkışıyor da, çaresiz kalıyorum, sessiz kalıyorum. ama tüm bunların nedeni belli zikrullaha başladığım günden beri bu böyle ve anladığım usulsüz usul olmazmış. bir de şu durum var ki, emmame kapısı ile evvame kapısının arasındayım ve netice olarak celal tarlasına girdim de çıkamadım. sonuç mu: İsm-i celal'deyim, belaya hem muhattap hem teşneyim!