standart bir gün geçiriyordum yine. ama nolduysa oldu anneme bugün hava yağmurlu dedim. hava durumuna bakınca havanın yağmurlu olduğu görünüyordu. yağmaması bana bir şeyleri hatırlattı ilginç olan, tuhaf olan ve belki de kimsenin başına gelmemiş şeyleri bir an durdum yine. çünkü ben hayatımda ilk defa böyle bir şey yaşadım. şimdi diyeceksiniz yağmur nasıl hatırlatabilir ne hatırlatabilir bir insana diye. ama ben yağmuru artık sevmiyorum. önceleri çok sevdiğim her zaman beni mutlu eden izlemeyi çok sevdiğim yağmuru artık sevmiyorum. niye sevmiyorum ben de kalsın. ki zaten şu an düşününce acaba nasıl oluyordu diye. İçinden çıkamıyorum. bilerek olan bir şey de değil. yani bile bile gidip yağmur yağacak diye bir şeyleri yapan biri değildim. bir an da oluyordu. her şey gibi bir an da oluyordu. ta ki gelen bir mesaj gibi. anlık oluyordu. buna ömrümün sonuna kadar da olsa şaşırırım. gerçekten içinden çıkılacak bir şey değildi. ama işte demek ki anlayamadım. samsun'un ağladığını. neye ağladığını anlayamadım, ki çok önceden biliyormuş. şaşılacak bir durum. ama benim karşılıksız sevdiğim tek şey samsun ve o bana anlatmak istedi, anlayamadım geç oldu. bir an seni unutmuştum samsun, kendini bana hatırlattığın için teşekkür ederim. ben hâlâ seni çok seviyorum. her ne yaşasam da. samsun, benim için yerin ayrı ve her zaman yanımda olacağını biliyorum. bunun için de teşekkür ederim.