öyle çok sevdim ki birini yaklaşık 3 yılım onla geçti bazen birlikteydik bazen değildik ama 3 yılım geçti pişman mısın derseniz değilim onunla olan herşeyim çok güzeldi onun yanında kendimi ben hissediyordum şimdi sürekli görüyorum ama tamamen yabancıyız birbirimize nasıl böyle olabiliyo canınken kanınken nasıl yabancı olabiliyo yan yana geçmemek için yol değiştiriyoruz bense yanında yürüdüğü insanları kıskanıyorum güldüğü insanları kıskanıyorum gözlerinin baktığı heryeri kıskanıyorum yanında ben olmam gerekirken gereksiz bir sürü insan var bu sebepten hayatta en nefret ettiğim insanlar onlar. hala sahiplenebiliyorum onu onun belki umrunda değil ama gördüğüm zaman içimden bi parça kopuyo her seferinde o da seviyorum diyodu çokta inandırıcı söylüyodu seviyosa nasıl yapabiliyo ayrı nasıl gülebiliyo nasıl mutlu olabiliyo eksiklik hissetmiyo mu yoksa sevmedimi gerçekten bunu düşünmesi bile lanet bir duygu neyse ben şimdi sevipte kavuşamayanlar için bi sigara yakıyorum ciğer kalmadı be

önce bi yazıyı okuyunca şaşırdım olabilir mi diye 2-3 kez okuduğumu belirtmek isterim. kelime kullanımınız birebir aynı her neyse. uzun ilişkilerde mutlu olduğun,anılar biriktirdiğin insana karşı beyin bağımlılık oluşturur. görünen o ki o bu bağlılığını seninle ilişkisi bitince başka şeylere yansıtmış ya da umursamaz görünmeyi başarmış.fakat umursamaz görünmek için bir çaba sarfettiğini zannetmiyorum. sana gelince belki de o 3 sene boyunca hayatının yüzde 80indeydi. hem arkadaşlık hem sevgililik geliştirmişsin. neyse ki xpleri tek yönde kullanmamışsın uzun vadede unutman daha zor olacaktı. bağımlılıklardan kurtulmak acılıdır. yaşaman tecrübe kazanman gerekiyormuş. sen de yeni insanlarla ya da seni meşgul edecek başka şeylerle zaman geçirdikçe hislerinin azaldığını göreceksin. duygusal anlamda her ne hissediyorsan daha hafif hissedeceksin...ne abartmışım diye kendinle konuştuğun günlerde buraya yazarsan tezimin çürüyüp çürümediğini gözlemlememde yardımcı olmuş olursun. ayrıca pişman değilim demen olgun bir insan olduğunu gösteriyor.