bi hayvan sahiplenmek inanılmaz sorumluluk isteyen bi durum. sadece hayvana karşı değil, kendi vicdanınıza karşı da bi sorumluluk sahibi oluyorsunuz o yavruyu sahiplendikten sonra.
1 yıl beraber yaşadığım, bebeğim gibi baktığım dünyalar tatlısı kedimden ayrılmam gerekiyor. sahiplendirebileceğim bi çok insan var fakat oğlum çok korkuyor insanlardan. en doğrusunun birine sahiplendirmek yerine onu doğasına bırakmak olduğunu düşündüm. dışarıya uyum sağlayabiliyor kedilerle anlaşabiliyor. çok özlycem be onu. minicik patilerini. yanımda grrlayışını. bazen de hiç beni takmayışını^^
duygusal bi insan değilimdir çok, ama şunu yazarken hüngür hüngür ağlıyorum inanır mısınız:(

çok iyi anlıyorum seni. bende yakın zamanda kısır ve hastalıklı olan köpeğimi acı çekerek ölmesin diye, iğneyle uyutturmak zorunda kaldım. sahiplendiğin hayvan bir süre sonra senin cocugunmus gibi oluyor. allah kolaylık versin. yakın birine verme şansın yok mu arada sırada görebilmen için

tam okumamışim dışarıya saldigin zaman ya uyum sağlanamazsa. allah kolaylık versin :(

@3dwaffle

bu durumum dışında aynen senin durumunu da yaşadım. ben de 5. kattan düşmüş felçli bir kedimi uyutturmak zorunda kaldım. o kararı vermek gerçekten çok zor. hele o ana şahit olmak... dünyanın en ağır durumlarından biri. çok geçmiş olsun :(

şu yazıyı okumadan önce samsuna gittiğimde ilk işim bir köpek sahibi olmaktı fakat şimdi düşüncelere daldım acaba ona layık olabilirmiyim, aşırı duygusal bir insanımdır ve sanırım bu tür durumlarda kendime hakim olamam en iyisi kendimi hazır hissedince bu işe girmek.

@frankkafza o acıya şahit olan bilir... tekrardan cok çok geçmiş olsun :( umarım kedini arada da olsa görebilirsin :(