arkadaşım sevgilisiyle tartışmış gelmiş bana ''ben onsuz yaşayamam '' diye zırlıyor. teselli falan ettim ama ne bileyim böyle şeyler bana çok ters.annesi babası ölen insanlar bile hayatlarına devam edebiliyorken ne bu tripler. arkadaşım da olsa hem cinslerimin böyle zayıf olması sinirlerimi bozuyor.sevgilin de olsa bir insana böyle körü körüne bağlanmak akıl almaz bir saçmalık.resmen kukla gibi o ne isterse onu yapmak, markete giderken bile ondan izin almak bana çok ters. birisiyle çıkmak sevgili olmak onunla gelecek hayali kurmak güzel duygular ama bu kadar da kaptırmak doğru değil. ondan önce ilişkilerin oldu sonra da olacaktır ne bu '' ondan başka kimseyle yapamam '' ayakları. insanlar 30 40 yıllık evliliklerini bitirip tekrar evleneniliyorlarken ne bu karamsarlık daha 20 li yaşlardayız.bi relax olun ya hayatınızı bir kişiye bağlamayın kendinizden ödün vermeyin.şuan bunları söylüyorum ama taş kalpli de değilim bende insanım. ve şunu biliyorum ki bugün sevmelere doyamadigin insan hayatından çıkınca ölünmüyor.unutmak çok zor imkansız hatta illaki bir şeyler hatırlatıyor onu.ama insan alışıyor herkesin yokluğuna. kim olursa olsun başkası için kendinizden ödün vermeyin.