endişelerim var biraz. ailemden ilk kez ayrılacağım, avuç içi kadar çıkıp büyük bir şehrin koynunda yer edineceğim. tek başıma. yeni insanlar ve bilinmezlikler. hem gelmek için can atıyorum, hem de keşke takvimde ki yaprakları yerine geri koyabilsek diyorum. sonra bir anda o endişeler ve korkular uçup gidiyor. her yeni gün bir başlangıçtır ve her yeni başlangıç bir umuda gebedir. nerede olduğum, kimlerin arasında olduğum ne fark eder diyorum kendi kendime. kendimi mutlu edebilecek tek insanım ve uzun zamandır olmayı hayal ettiğim zamandayım. keyfini çıkarmaya hazırlayacağım şimdiden itibaren kendimi. yarınlar var, elbet biri koynunda mutluluğu saklıyor. o yarına ulaşana kadar sabırla ilerleyeceğim. yapabilirsem.