uf be ne yoruldum bu gün öyle. 3 günde hamlamışım ana evinde. bir geldim sabah zaten tramway bitirdi sonra indim elimde koca bavulla merdiven indim bir de üstüne bayır indim. yetmedi derse gittim yine yetmedi dersten sonra "ihihigi hidi gizilim" dedim. bir kurupelit sahilini dolandım, yetmedi turgut özal dan tramvayın oraya yürüdüm,dedim ki bu bana yetmez biraz daha gezeyim. sonra sen git sanki yurttaki merdivenler yetmiyormuş gibi üst geçit için merdiven çık, o merdivenden in tekrar sahile. hayır bir de görmemişin bir sahili olmuş tutmuş boydan boya turlamış diyecekler diye korkuyorum. hadi onu da geçtim ondan önce kızlarla okuldan fotokopiciye gittik, orda ayakta bekledik sonra tramvaya binelim dedik bir de orada yaşadım bir dolu rezillik. tabiki de bunu anlatmayacağım, neden anlatayım ki. her neyse sahilden tekrar döndüm tekrar üst geçitten geçtim. bir de köprü mü derler neyse o işte sallanıyormuş gibi oldu, bir dolu aksiyon yaşadım birkaç saniye içersinde. düşündüm acaba ben buradan düşersem ne kadar sağ kalırım, içimden bir yerlerden o kadar yüksek değil bir şey olmazdı gibi bir ses gelsede benim ona nacizane cevabım "ama bir anda yer ayağımın altından kayacaktı, fizyolojik olmasa bile ruhen ben çökecektim" oldu. neyse işte öyle. gün boyunca çenemle etrafımdakileri yorduğum yetmedi bir de içindeki sesleri usandırdım kendimden. şimdi bavulunu da yerleştirdim. uyusam mı ki ya? yada az daha aman boşverin bulurum ben yapacak bir şeyler 😀😀

tramvay değil r11 di o 😂😂