bugün çok saçma bi gündü kendimi umarsizca boş hissettim boş gözlerle insanlara baktim agaclarin arasinda zamani takmadan yürüdüm ve tam geri donmek uzereydim ki bankin birinde birisi oturuyor ve cok uzulmus duruyodu sanki çaresiz gibiydi .dayanamadim yoldan geri dönüp gidip yanina oturabilir miyim dedim o da otur diyip esyalarini alip gitti.ona burdan seslenmek istiyorum amacim onu rahatsiz etmek degildi ona iyi olup olmadigini sorup kalkip gitmekti ama demekki bazen gercekten insanlar yalniz kalmaya ihtiyac duyuyorlar seni anliyorum ama umarim sende beni dogru anlamissindir