bazen öyle bir zaman geliyor ki beynimin ürettiklerine hayret ediyorum. ya başarılı olmak istediğim bi alanda bu kadar düşünce üretse beni tv.den izlerdiniz herhalde. bir beyin bu kadar olumsuz düşünceyi üretmemeli. mavi ekran vermekten korkuyorum. ortada pull yok push yok. (atasözünü hatırlayamadım). geçmişi geride bırakıp yürüdüm. ama geçmiş bavul gibi. ağır olsa da içinde değerli şeyler de var. hayat yoruyor. yaşlı insanların neden uzun yaşama isteğinin kalmadığını anlıyorum. (hayat dediğin isimli belgesel vardı, altın değerinde). eternal sunshine of spotless mind filminin başındaki gibi kalksam yataktan. aklım bomboş olsun. sonra o kişi çıksın karşıma. öyle devam edebilelim istiyorum. aklım bomboş bir şekilde huzur ve yanında sakin buruk hislerle sabahın griliğinde deniz ufuklarına bakabilmel istiyorum. bir de unutmak.

kardesim fol yok yumurta yok :)

İki bavul yap da eşit ağırlık olsun, tek başına herşey zordur 😊