bugün eve dönerken piazza yolunda çok minnettar olduğum bir olay yaşadım. gece sanayi ile ırmak arasını bilen vardır, ıssız olur genelde. elimdeki poşeti çöpe attım. arkamda biri varmış gibi hissedip ne kadar mesafe var diye aniden dönüp baktım birkaç adım gerimdeymiş. dolayısıyla ikimizde aniden korktuk. çocuğun da kafası kapalı siyah giymiş sanırım. karanlıkta yüzü gözükmüyor. ürktüğümü anladı hızlı adımlarla önüme geçip kafasını açtı. İlk utanıp şaşırdım sonra çok düşünceli oluşundan teşekkür etmek istedim ama yanlış anlaşılır diye bir şey diyemedim. eğer burada okuduysa çok teşekkür ederim düşünceli oluşuna. bu güzel örneği de burada paylaşmak istedim.

lan nerden okuyacak sanayi de kalfadır o
boşver böyle şeyleri