gün geçtikçe daha çok susmaya ve düşündüklerimin her zaman acıtacağını bilerek düşünmeyi umursamamaya başladım.geçmiş yakamı bırakmıyor ve her daim içimde kırık parçalarla dolaşıyorum.parçalar içimde gürültü yapıyorlar, onları önemsemem için ellerinden geldiğince acıtıyorlar ama gücüm yok artık ya da kulaklarımı kapatacak kadar güçlüyüm bilmiyorum.bir şeyler dokunuyor içimde bir yerlere, elleri soğuk ve yüzleri de.sadece bitsin istiyorum bu her neyse.

geçmişten korkmalısın eğer geleceği degistiremiyorsan

@tarkoyevski geçmişine takıntılı bir insan zaten geleceği düşünemiyor bile

bak saat 3 olmuş ,uykuyu niye bıraktın mesela ? hayali karakter olmak personalarla yaşamak acıtır ve haz verir.uyumayı dene nasılsa sabah yine geleceginle uyanacaksin,gecmisin el değmemiş haliyle.

@tarkoyevski haklısın o her zaman orada duracak uyku tek ara verilen zaman ^^