orhan ölmez-damla damla şarkısı ile ilgili bir anım vardır ve ne zaman dinlesem aklıma hep o gelir... 2012 yılı üniversite 1. sınıfa başlamışım yurtta kalıyorum, oda da 2. sınıf biri vardı okulun ilk zamanları bu sevgilisinden ayrılmış tabi, sabah akşam yatakta yatıp bu şarkıyı telefonundan açıp açıp dinlerdi yorganının altında ağlardı bide... adama bir şey de diyemiyorum şimdi aşk acısı çekiyor, bende bu şarkıyı o zaman onunla 7/24 dinler olmuştum, ama o zamanlar aşk nedir onu bile bilmezdim ya... 2. sınıfa geçtim tabi ben, birine aşık oldum ayrıldığımızda bende bu şarkıyı açıp dinlemiştim. İnanın o şarkıyı hiç o duygularla dinlememiştim daha önce, gözümden bir kaç damla yaş aktı her damla damla aksam sana doldururmusun kalbini benimle? yoksa sende taşıyamaz da dökermisin beni yerlere?.... dediğinde ben ağlamamak için kendimle mücadele ediyordum, ama kazanan göz yaşlarım oluyordu hiç bitmeyecekmiş gibi akıyordu.. düşündüm aşk bu mu dedim ağlamak mı aşk? hiç benlik değildi o zman bu aşk dedikleri şey... peki ben neden ağlıyordum? anlamıştım, çünkü ben sevdiğim bu hayatta değer verdiğim tek kişiyi kaybetmiştim... ve ben ağlayana kadar o kişiyi o kadar çok vazgeçilmez sevdiğimi bilmiyordum... aşk dedikleri duygu bana bir şey öğretmişti, her canlı aşık olup o acıyı çekip ağlayacaktı...aşık olmanın ilk kuralı buydu aslında da, biz hep yanlış şeyler anlamışız... büyüyünce bu kuralı hayat hepimize öğretiyor, herkes öğrenme sırasını beklesin çünkü bu hayatta herkes bunu yaşayacak...☺