samsunun bana kattığı şeyler var mesela korkuyolarımı yenmem gibi bazı şeylerin değişmeyeceğini anlamam gibi hayır demeyi öğrenmem gibi. bazen kendin dışında herşeye fazlasıyla değer verirsin ve üzülen hep sen olursun ya tam o noktadayken artık yeter diyip kendini durdurmak istersin bazen başaramassın başaramayacağını sanırsın lakin öyle olmuyormuş sen değer görmeyince ve bunu hissedince sende bırakıyormuşsun artık kaybedeceğim ne var acaba hiç kazandım mı ki diye başlıyormuşsun yola hayatın kısa olduğunu ve ailenle sağlığın dışında hiçbir şeyin önemli olmadığını anlıyormuşsun. kafana hiçbir şeyi takmamak için çabalıyorsun ve bunu herşeyden çok istiyorsun bazen. ama sonunda başarabiliyorsun en azından ben yaşadıklarımla başardım. üzülmemek kafaya bişey takmamak için çabalıyorum artık. karşımdaki üzülmesin diye susup kendim üzülürdüm ama şimdi benim zamanım önemli olan insanın kendisiymiş aslında yaşadıklarımla bunu ögrendim. ve en büyük pişmanlığımda kendime değer vermeyip anı yaşamak yerine insanları dinleyip onların dediği gibi yaşamak oldu..

senin adına sevindim.