her zaman karşı tarafın değişmesini ister bir şey yapmadan etmeden sonuçlanmasını bekleriz değişimin ailemize arkadaşlarımıza kısacası çevremize bizim doğru bildiğimiz kaidelerden bahsedip onlarında onun içine girmelerini ister ,değişimi yaşamaları gerektiğinden bahsederler ama kendi içimizden ışık yakmamız gerektiğini düşünmeyiz.unuturuzki içinden yakılmayan insanın etrafına ışık saçamayacağını,değişim aleviyle parlamayan beşeriyatın muhatabını etkili bir şekilde değiştiremeyeceğini... unuturuz işte biz aslında kimseyi değiştiremeyeceğimizi,aslında herkesin kendinden emir alıp kendisini örnek aldığını ne yapsak ne etsekde sonuçta kendi içindeki çocuğun sesini hep dinleyeceğini.ama unutmayalım ki biz sadece kendimizi değiştirerek başkasını değiştirebiliriz çünkü değişim deryasına insanları da çekmek istiyorsak onları deryanın dışında durup itmek yerine içine girip ellerinden tutmamız gerekir.işte o zaman değişim adayı bizim gerçekten samimi olduğumuzu ve girdiği yolun hakiki bir yol olduğunu anlayacaktır.