kendimi çoğu zaman görünmez biri gibi hissediyorum. İnsanlara bir şeyler söylüyorum duymuyorlar, bir şeyler gösteriyorum görmüyorlar... ancak dokunduğum zaman farkıma varıyorlar fakat o da oldukça kısa bir an sürüyor. çığlık atsam duymayacaklar,ağlasam görmeyecekler,yok olsam farkına bile varmayacaklar. ve bunu en yakınımda olan insanlar yapıyor. her zor zamanlarında yanında olduğum insanlar,benim zor zamanımda yanımda olmak bir yana beni görmüyorlar bile. birilerine ihtiyacımın olması en korktuğum noktayken şimdi o noktada takılıp kalmış durumdayım. öyle ki a noktasından b noktasına sabit hızla giden o iki araçtan birinin ön camından boşluğa bakıyor ve asla ilerleyemiyorum. neyse olaylara olumlu yanından bakmak gerek bazen. mesela görünmez olmak gibi fantastik bir yeteneğim var 😇