gerizekalı gibi insanlara inanıyorum ya en çok ona üzülüyorum, herkesin bir aşil noktası vardır değil mi,benim ki en boktan olan versiyonu heralde duygular (kolum, bacağım ampute edilsin yemin ederim bu kadar umursamam) ben öyle herkesi kolayca sevmem ya da bir insanın benim için bişey ifade etmesi çok zordur, sevdiğim insan veya insanlar haricindekilere inanılmaz bir kayıtsızlık ve umursamazlıkla yaklaşıyorum (isterseniz duygusuz diyebilirsiniz ama öyle değilim benim için önemli olan insanlara duygularımı belli ederim.şunu kabul ediyorum ama toplumun genelinde bulunan toplumsal duygular bende bulunmuyor yani bu da beni rahatsız etmiyor.sıkıntı yok o yüzden)neyse birisi bende ki o bariyeri geçince gerçekten çok savunmasız oluyorum hatta o kişi beni bi derece iyileştirdiyse tanrısallaşıyor gözümde ve bir şekilde ilişki sona ererse ben hakikaten toparlanamıyorum çok zor oluyor çok yoruluyorum yarı ölü bir şekilde yaşamaya devam ediyorum (hakikaten 74 saat uyuyamadığımı hatırlıyorum bir süre sonra uyumak isteseniz de yorgunluktan uyuyamıyorsunuz zaten) vallahi kendimi açtığım hikayemi anlattığım insanlar çok şaşırıyor çok güçlüsün hala yaşama isteğini arzunu kaybetmişsin diyorlar ama artık kaybettim ne yazık ki en ufak bir istek arzu yok gün dolduruyorum sadece, her sabah uyandığımda "hala mı yaşıyorum niye ölmedim" demeye çok yakınım hatta birkaç kere dedim.duygularını yoğun yaşayanda bi insanım zaten birisini sevdiğimde gerçekten çok severim ota boka üzülmem ama sevdiğim birisi kırdığında gerçekten çok üzülüyorum ve gerizekalı gibi hep kendimi sorguluyorum acaba yanlıs ne yaptım da böyle oldu diye.hatta sevilmeye uygun bir insan olmadığımı düşünürken yakaladım kendimi.yani baktığımda sevilmeyecek birisi değilim hatta beni sevmeyeceklerde kimi sevecekler diyorum kendime ama diğer taraftan kime güvenip sevdiysem canımı acıtıp ruhumu yaraladı hepside giderken benden bi parça götürdü(yani gittiklerine göre bi sorun var yoksa niye gitsinler,bencil birer şerefsiz olduklarını düşünmek istemiyorum)hatayı hep kendimde arıyorum.en son ne zaman içimden gelerek güldüğümü unuttum.allah aşkına olur da ilerde hayatıma girerseniz kendinizden eminseniz devam edin sonra bencil sebepler ve basit olaylar yüzünden bırakıp gitmeyin çok yoruluyorum hakikaten devam edemiyorum ayarlarımla oynamayın lan yazık bana sevgi istiyorum ben.yerim sizi dikkat edin kendinize....

https://youtu.be/qjhvm930yxy

dostum tamamen anlayamasam da bir noktaya kadar anlayabiliyorum seni. görüşüp her şey güzel giderken olumsuz sonuçlanan benim de durumlarım oldu ve dediğin gibi önce kendimi tarttım ardından karşımdakini. kötü niyetli değildi evet, hala da değer veririm ona istemsizce. aslında bir suçlu yoktu ortada, ha şu vardı madem yeterince değerli değildim niye görüşmeye devam etti? zamanında emin olamadığını, zamana bırakılması gerekildiğini söyledi tamam dedim ama şu vardı neden emin olduğunda olmayacağını söylemeye zahmet etmedi de belirsiz bıraktı. yani demem şu ki ya yeterince insanlar ince düşünemiyor, karşıdakine empati yapamıyor. çünkü dediğin gibi ben de yoğun yaşayan biriyim ve onun umursamadığı ya da sorun olacağını düşünmediği şeyler benim ruh halimi baya etkileyen şeylerdi. sen de kendine hiç suç bulma o yüzden, öznel durumlar herkes aynı derecede hissedemiyor, düşünemiyor. @artyom

🌼çünkü herkes öldürür sevdiğini
ama
herkes öldürdü diye
ölmez...

@Oylesinebirvarlik tam olarak anlayamaman çok normal çünkü ben tam olarak anlatamadım :d biraz karışık oldu hatta bir sonuca bağlayamadım niyeyse. o an birileriyle paylaşmak istedim ağır geliyordu oyüzden oldu yani.
@mrs.nameless
"zehirli otlar gibi kötülükler
büyür hapishanenin havasında,
yok olur burada harcanıp gider
İyi olan ne varsa insanda:
kapıyı tutar soluk bir keder
umutsuzluk bekçiliğini yapar." oscar wilde severim, fakat bilmiyorum ben kimseyi üzmediğime çok eminim, öldürmeyenlerde var bence