az önce izleyip bitirdiğim bu film hakkında birkaç şey yazmak istediğime karar verdim. adı: brain on fire. etkisi: birkaç dakika ile bir ömür arası değişebilir. konusu: tüm hastalıklar kötüdür ama bazıları daha kötüdür. süre: yeteri kadar. yıl: kızımızın hastalıkla mücadele ettiği aylar geride kaldıktan çok sonra. izlerken gereken ortam: sessiz, ışıksız ve yalnız olduğunuz bir yer. yanınızda bulundurmanız gerekenler: duygularınız. filmi tavsiye edeceğiniz muhtemel kişiler: onu da ben bilemem, izledikten sonra siz karar verirsiniz kimin kıymet bileceğine. sağlıklı, her işini kendi halledebilen, gazetede yazılar yazan, güzel bir genç kız düşünün... şimdi ise onu tarif bile edemediği semptomlarla mücadele ettiği bir hastalıkla hayal edin. günden güne artan ve değişen semptomlar...özellikle doktorların kolayca şizofreni, manik depresiflik, bipolarlık gibi mental hastalıklarla ilişkilendirebilecekleri türden olanlarla...tüm fiziksel ve nörolojik incelemeler sonucunda teşhis koyulamayan bir şekilde günden güne annesinin, babasının, erkek arkadaşının gözleri önünde kaybolup gittiğini de ekleyin. ve filmin senaryosunun bir genç kızın hayat hikayesinden alındığını yani birebir yansıtılamasa da gerçek bir hikaye olduğunu söylemeliyim. böyle bir filmdi izlediğim işte. filmde dikkatimi çeken şeylerden ve belkide en beğendiğim yönlerinden biri hastalığın başlangıcı, gelişmesi, yaşanan tüm o acıların filmin büyük çoğunluğunu oluşturmasıydı. çünkü gerçek hayat tam olarak böyledir acıları, üzüntüleri, zorlukları uzun uzun yaşarız, hissederiz zaman olduğundan daha yavaş ilerlemeye başlar ya da biz öyle hissederiz. mutluklar, iyileşmeler, mucizeler ise anlıktır. tüm acıyı bir anda unutturur, tüm yaralarınızı bir anda iyileştirir. güzelliği, kıymeti de buradadır. bence bir film de böyle olmalıdır yeri geldiğinde, gerçekçi anlatması gereken hikayeyi kendi akışı ve gerçekçiliğiyle anlatmalıdır. son olarak buraya kadar okuma sabrını ve zahmetini gösterdiyseniz filmi bir gün mutlaka izleyin belki benim ufkumu genişletecek, farklı düşünmeme sebep olacak bir yorumda bulunursunuz..bu beni çok mutlu ederdi.
adı: brain on fire.
etkisi: birkaç dakika ile bir ömür arası değişebilir.
konusu: tüm hastalıklar kötüdür ama bazıları daha kötüdür.
süre: yeteri kadar.
yıl: kızımızın hastalıkla mücadele ettiği aylar geride kaldıktan çok sonra.
izlerken gereken ortam: sessiz, ışıksız ve yalnız olduğunuz bir yer.
yanınızda bulundurmanız gerekenler: duygularınız.
filmi tavsiye edeceğiniz muhtemel kişiler: onu da ben bilemem, izledikten sonra siz karar verirsiniz kimin kıymet bileceğine.
sağlıklı, her işini kendi halledebilen, gazetede yazılar yazan, güzel bir genç kız düşünün... şimdi ise onu tarif bile edemediği semptomlarla mücadele ettiği bir hastalıkla hayal edin. günden güne artan ve değişen semptomlar...özellikle doktorların kolayca şizofreni, manik depresiflik, bipolarlık gibi mental hastalıklarla ilişkilendirebilecekleri türden olanlarla...tüm fiziksel ve nörolojik incelemeler sonucunda teşhis koyulamayan bir şekilde günden güne annesinin, babasının, erkek arkadaşının gözleri önünde kaybolup gittiğini de ekleyin. ve filmin senaryosunun bir genç kızın hayat hikayesinden alındığını yani birebir yansıtılamasa da gerçek bir hikaye olduğunu söylemeliyim. böyle bir filmdi izlediğim işte. filmde dikkatimi çeken şeylerden ve belkide en beğendiğim yönlerinden biri hastalığın başlangıcı, gelişmesi, yaşanan tüm o acıların filmin büyük çoğunluğunu oluşturmasıydı. çünkü gerçek hayat tam olarak böyledir acıları, üzüntüleri, zorlukları uzun uzun yaşarız, hissederiz zaman olduğundan daha yavaş ilerlemeye başlar ya da biz öyle hissederiz. mutluklar, iyileşmeler, mucizeler ise anlıktır. tüm acıyı bir anda unutturur, tüm yaralarınızı bir anda iyileştirir. güzelliği, kıymeti de buradadır. bence bir film de böyle olmalıdır yeri geldiğinde, gerçekçi anlatması gereken hikayeyi kendi akışı ve gerçekçiliğiyle anlatmalıdır. son olarak buraya kadar okuma sabrını ve zahmetini gösterdiyseniz filmi bir gün mutlaka izleyin belki benim ufkumu genişletecek, farklı düşünmeme sebep olacak bir yorumda bulunursunuz..bu beni çok mutlu ederdi.