gassal

yerli dizi çok izleyen birisi değilim. aslında çok yerli dizi izlemişimdir. bazılarınızın hayatta olmadığı dönemlerde yayınlanmış dizileri televizyonda izlemiş biri olarak son 10 yıldır bir kaç yerli dizi hariç izlemedim. ilk sezonu bitirdim. konusu gereği diğer dizlerden faklı olması gayet güzel olmuş. zira her dijital platformda yayınlanan aynı konuya sahip faklı oyunculardan oluşan dizilerden gına gelmişti. malumunuz dizi bir gassalın hayatından bölümler anlatmakta. ancak temel konusu yalnızlık. başrolün de dediği gibi öldüğünde kimin yıkayacağını merak etmesinin sebebi aslında mesleki olarak yeterliliğe sahip olan birisi tarafından yıkanmak değil. gassal olmayan herkes en azından bir defa ben ölürsen cenazemi kim kaldıracak veya kim gelir cenazeme diye düşünmüştür. başrol de aslında bunu düşünüyor. kimsem yok benim beni kim gömecek yerine mesleğine takıntılı olduğu için yalnızlığı kim yıkayacak sorusunun cevabını arayarak çözmeye çalışıyor. çünkü kendisi sahip olduğu tek şeyin mesleği olduğunu düşünüyor. her ne kadar arkadaşları olsa da onların kendi hayatları eşleri çocukları olduğu için kendisinin bunlara sahip olamayacağını düşünüyor. mesela arkadaşı yemeğe kahvaltıya çağırıyor ama orada olmak istemiyor. kendisini fazlalık olarak görüyor. evlenmesi konusunda diretiyorlar ancak kendi ailesiyle yaşadıklarından ötürü onu da istemeye istemeye çevre baskısıyla yapmaya çalışsa da çeşitli sebepler yüzünden olmuyor. yıllar sonra babası çıkıp geliyor ama tekrar gidiyor. kısaca izlenmeye değer ve ben şahsen beğendim. diziye puanım 8/10.

çoğu insan gereksiz abartıldığını ve bir sürü sebeple gündeme geldiğini söylüyor. tamamen saçmalık. siz her kanalı değiştirdiğinizde skandallarla dolu dizileri, filmleri görmeye o kadar alışmışsınız ki dizinin gerçekliği bile size yavan kalmış. evde 12 cm topuklularla gezip ortalık karıştırıp kaos çıkartan, kimin eli kimin cebinde belli olmayan, kara para aklamayı anlatan karakterleri görmekten normallik algınızı yitirmişsiniz. her cümlede en az 3 4 tane küfür ederek espri yapılmasını samimiyet algısıyla komedi olarak görmeye başlamışsınız. o yüzden tek bir argo ifade kullanılmadan insanı gülümsetebiliyor olmasına, hayatın tam ortasından bir konuyu anlattığı bu gerçekliğe abartı gözüyle bakıyorsunuz. baki, yalnız olmanın ne demek olduğunu o kadar gerçek hissettiriyor ki izlerken resmen çaresiz hissettim. sürekli aynı oyuncuları görmekten bıktığımız süreçte bence hem konusuyla hem oyuncularla hem de hissettirdiği gerçek duygularla bile 10/ 10 puana layık.

yalnızlığın nasıl bir şey olduğunu bilmeyenler için aydınlatıcı bir dizi.