canımın sıkkın olduğu günlerdeyim. niye bilmiyorum yine tüm dünya üzerime geliyor sanki. ve ben yine yanlız başıma bir köşeye oturdum, bacaklarımı dizlerime çekip kafamı yasladım. düzelsin istiyorum bazı şeyler. ya da düzeleceğine dair biraz umut. çok mu şey istiyorum?

geçen gün hastanenin ordaki duraklarda r11 beklerken 26 numara otobüs geldi yanımda da iki tane genç. konuşuyorlar kendi aralarında otobüs sürmek mi daha iyidir yoksa r11 mi. biri diyorki ben 26 numarayı sürmek isterdim çok iyi olum ya. bende yüzlerine dönüp kamyon sürmek istiyorum diyemedim. sonra hep beraber r11e bindik. finish

günaydın. dersim olmadığı halde randevu için fakülteye çıkmakta ayrı üzüyor...

herşeyin düzeleceğine dair umut kırıntıları serpilir ya kalbinize. İşte öyle bir haldeyim. nolur umudum ölmesin. nolur düzelsin artık

hani bazen oturursun tek başına. deniz kokusu dalga sesleri.. huzuru ararsın belkide. iyi gelecek birşeyler. kafanı dinlersin biraz. aynı anda konuşan iç seslerin. biri umut etmek ister. biri gerçekçi olmanı. iki karşıt görüşle başbaşasındır. sahildeki bankında yanlız başına. bi tarafta mutlu sevgililer görürsün hiç üzülmesinler diye iyi dileklerinde bulunursun içinden. ah be karadeniz. dalgalarina katsam acılarımı alıp götürür müsün benden?

yine bana haram geceler. hayat zordur. zormuş yani büyüdükçe anladım. keşke hep küçük bir kız çocuğu olarak kalabilseydim. ama ne kadar istesende boş. ve en zoru güçlü kalmak zorunda olman..

merhaba arkadaşlar. buralarda yeniyim. o yüzden şimdilik okumakla yetiniyorum. he birde r11 tüm yaşam enerjimi alıyorsun sabahlari..