kendimi bildim bileli rüyalara karşı merakim vardi.ne zaman oynadığım oyunlardan sıkılsam acaba ne macera yasiycam diye uyurdum.sadece bana ait bi dunya hele ki ruya gördüğümu anladigim an direk tanri rolu ustleniyorum.hala ne zaman canim sıkılsa hadi bırak burdakileri kendi dünyana git diyorum. neyse ben yine sadece bana ait olan mekana gidiyorum ^.^

İlk itirafim :)kednimi bildim bileli disarda bir yerde tek başıma yemek yiyemiyorum nedenini hala sorguluyorm ama bilmiyorum asosyal biri degilim arkadaslik kurmayı severim ama gidip bi mekanda tek basima takilamam.yasam merkezine yada yemekhaneyede gitmedgm zamanlar oldu bu yuzden.sizde de oluyo mu bu :(

"ne aradıysam zıddını buldum, doğruyu aradım yanlışı buldum, dostumu aradım düşmanımı buldum, aramayı bıraktığımda ise doğruların ve yanlışların ötesinde renklerin zıtlığında resmin bütününü gördüm.

ne doğru vardı, ne yanlış, ne kötü vardı, ne iyi. her şey olması gerektiği gibi.

her şey olduğu gibi!"v.w.

bugun okuldan eve gecerken az daha araba carpiyodu ve bu bugun ikinci olaydi birde sabah dolmus beklerken oldu o.o
kendime kurşun doktureyim en iyisi bildginiz nefesi kuvvetli hoca var mi :d

diego rivera’ma..

seni sevmeye başlayalı çok uzun

zaman oldu. küçük bir kız çocuğu idim, seni sevmeye başladığımda. şimdi ise bedeni çürümeye başlayan yaşlı bir kadınım. bütün bedenler çürüyor aslında diego’m. eskiyor bütün bedenler.

ama acı çeken yüreği var ise bir bedenin, daha hızlı çürüyor o beden. benim acı çeken bir yüreğim var diego. seni sevmeye başladığım o günden beri, acı çeken bir yüreğim var.

beni anlamadın demeyeceğim. beni anladın. zaten en dayanılmaz acı buydu. sen beni anladın. anladığın halde canımı yaktın diego…

araniza yeni katildim mutluyum huzurluyum :) not: 5. sınıf oldum biraz gec kaldim galiba kesfetmek için ^.^