omü'den geçen sene mezun oldum. liseden hemşirelik bitirdiğim için çoğu arkadaşım ya atandı ya özelde çalışmaya başladı o yüzden üniversite tercihi yapan çok az arkadaşım oldu. bende mezun olduktan sonra 2 sene özelde çalıştım. sonra kendimi geliştirmeye karar verdim. okusam mı okumasam mı? arasında gidip gelerek başladım. sınıfta hiç kafa dengi arkadaşım yoktu başlarda. ne olduğunu anlayamadan kendimi eğlencenin ortasında buldum. bana hayatımın dersini veren hisleri gözlerinin içinden okunan biriyle tanıştım. öyleydi ki ben onun bakışlarından anladım an ve an neler hissettiğini. önce bana ben olma fırsatını verdi. yapma etme diyip ayıplamadı. bunu istiyosan yap deme fırsatını verdi. bazen sabahlara kadar gezdik dışarda, bazen bağırarak şarkı söyledik,bazen sahilde kumda oturduk saatlerce, bazen denize attık kendimizi,bazen kendimizi kaybettik.. bana asla unutamayacağım anılar bıraktı. belki ben ona çoğu zaman ayak uyduramadım çünkü hiç alışmadığım bi düzen vardı onda. ama her zaman onun dostluğu sırdaşlığı bana çok iyi geldi. demem o ki üniversite hayatını iyiki yaşamayı göze almışım

şuan o kadar çok mutluyum ki.. dünyalar benim oldu. hayatta hiçbir zaman hiçbir şeyden ümidinizi kesmeyin. yaşadıkça her an umudunuz olmalı. hayatta 2 sevdiğim oldu ikisi tarafından da aldatıldım. tam bırakmıştım ki kendimi kendi kendimin doktoru oldum. pozitif şeyler düşündüm. İnsanların ne dertlerinin olduğunu benimkinin basit bişey olduğunu her gün kendime ispatladım. ve sonunda allah bana insan olamayacak kadar kalbi temiz birini verdi. çok şükür. kısacası asla umudunuzu kaybetmeyin yaşadığınız sürece umudunuz olsun. İyi akşamlar herkese

hayat sevince güzel. sevince mutlu günler. bir kuşu kelebeği, bir taşı sevin yeter :):)

sen de mi ? aklıma sığmıyor sen de mi ? sen misin herşeyi silmekten bahseden ? böyle gitmek var mıydı ? demek yine bana hüsran.. bana yine hasret var.. yine bana esmer günler düştü !!

arkadaşlar tek canı sıkılan ben miyim ? zaman geçmiyor bi türlü. ne yapmam konusunda fikri olan var mı ?

yine akşam oluyor. aklıma yine sen takılıyorsun. yine seni düşünüyorum . yine bize ağlıyorum..

sana dair bu içimdekiler nasıl geçecek bilmiyorum. hem deli gibi geçmesini istiyorum hem bunun olabilme ihtimali bile beni kahrediyor. neden yaptın bunu bana ? niye hislerime değer vermedin ? değersiz miydi hislerim yoksa kafanda başka şeyler mi vardı ? ben napacağım şimdi ? oysa sen bana hiç öğretmedin ki gitmeyi.. sevilmemeyi.. unutulmayı.. sen hep söz verdin bana gitmeyeceğim dedin, bırakmayacağım dedin. sen bunları öğrettin bana. gel o zaman son bi kez daha gel. gel de öğret gittiğinde nasıl toparlayacağımı. 1 kez sadece gel ve sonra istediğin yere git !!