İstanbulda oturuyorum ve can sıkıntısından ölüyorum orda da can sıkıntısından ölünür mü demeyin ölünüyor cancağazlarım burasının diğer şehirlerden tek farkı fazla kalabalık okullar açılsın artık sıkıldım

dün gece fena tartıştık kendimi kaybettim sinir krizi serum falan aynı serüven tabi o bunları bilmiyor bilsin de istemiyorum dayanamıyorum üzülmesine dün gecede çok üzdüm onu çok kıskancım fazla gidiyorum üstüne. napicam bilmiyorum ilk defa kaybetmekten korktum bu kadr o da korktu biliyorum. ama kendimi frenliyemiyorum

gitme. kaybedince daha çok seveceksin... bu kadar açık ve net herşey. kalınca kıymet bilinmiyor gidence aşk oluyor. peki kalanlar neden böyle. gidenler neden daha kıymetli.

İnsanlar neden bir birini anlamamak için uğraşıyor ya işi yokuşa sürmek hoşuna mı gidiyor bilmiyorum ki. hayat mı zor yoksa bana mı bu direniş.

bir buçuk senedir tanıdığım bi çocuk var aynı dershanedeydik ama muhabbetin yoktu hiç sonra arkadaşla sevgili oldu öyle tanıştık. sevgili dediğime bakmayın sevgili gibi değillerdi yani kızı başka birinden korumak için çıktı onunla çok fazla sürmedi ayrıldılar. enişte diye bütün sosyal medya hesaplarımda ekliydi bi gece yazdığım bi yazıya yorum yaptı sonra sohbet muhabbet ilerledi çok sık konuşuyorduk muhabeti gerçekten çok güzel bana çok iyi geliyordu aralıkta görüşmüştük sonra ben istanbula taşındım birbirimizi her zaman yanımda oldu sonra dostluğumuz farklı boyuta taşındı sevgili olduk ama fazla tartışıyoruz uzun sürmüyor ama tartışıyoruz işte bu yaşına kadar kimseye hesap vermeyen birinden bana hesap vermesini izin istemesini falan bekliyorum çok kıskanç biriyim bunu biliyor ama hala alışamadı çok seviyorum çok sevdiğinide biliyorum 23 senedir ailesi ilk kez bi sevgilisi biliyor bana çok değer veriyor biliyorum ama tartışmaktan sıkıldım ne yapıcam bilmiyorum onu kaybetmek de istemiyorum ama iyi değiliz