mualliime
bugün yine içimde fırtına koparken almışm elime boya kalemlerimi koymusum önüme çayımı takmışm kulaklığımı
mualliime
ev arkadaslarm kadar mal insan yok beni korkutmayı ne çok seviyorlar. İlk çığlığımda bütün apartman evde toplanmıştı ama artık her gün her gün alistilar o kadar vahim durumdayım, ölürsem sebebi onlar 😈
mualliime
kendi elimle bazı şeyleri mahvetmede ustume yok. silkelen ve kendine gel nasıl öğretmen olacaksın!
mualliime
sanırım benliğimi kaybettim. konuşamaz, düşündüğümü söyleyemez yazamaz oldum. bunun sorumlusu ben değilim, dostum diye yanımda duran arkadaşlarım. kimseye bisi anlatacak cesaretim olmaması onların bana dost değil anlık arkadaş gibi davranmaları.