merhabalar efendim.. çocukluğumdan beri en zevkli şey hayal kurmaktı heyecanlanırdım yorganımı kucaklar iyice sokulurdum yatağıma.. dizi gibi hergün kaldığım yerden devam ederdim olması güç şeyleri hiç düşünmezdim hayal kırıklığıyla bezeli bi yaşamdı benimki daha fazlası olmasındı tek istediğim işte.. ama gelin görün ki biri bile gerçekleşmedi hayallerimde büyüttüğüm o güzel aşk bitti gitti içimde okumak istediğim bölüm gelmek istediğim hedefler ailemin durumu hepsi o güzel hayaller de kaldı. bi de utanmadan hala devam etmez miyim hayal kurmaya diyorum bırak düşünme olmuyor harekete geç bişeyler için uğraş ozaman da okadar çok engel var ki babamın yıllardır düzelmeyen işleri gencecik güzeller güzeli annemin hep hak etmediği şeyleri yaşaması hersey bir bir engel.. kendimi düşüncek olsam içimde bir sızı annen baban ne halde sen burda ne yapıyosun vesveseleri oysa oturmuş arkadaşımla kahve içiyorum bunun bari vicdanı olmasa.. herseyden vazgeçtim yıllardır sevdiğim adamdan bugün vazgeçtim çok üzüldü üzüldüm ama olmuyor işte hayalimdeki yapmak istediğim işlerden yapacak olduğum tatillerden herseyden umutsuz hedefsiz rotasiz bi hayat en basit haliyle...