nefret ettigimiz,hayatimizi zorlastiran insanlarin ustune olu topragi atabilecek bi kurum yok mu arkadas ya. kıza nefesin de bogul demekten ben yıldım o hala neyin peşinde

bu hayatta kaybedilen hiçbirşey,"insan" kaybetmek kadar büyütmez kişiyi.duygularını egale edip mantıgıyla kendine yeni bir yol çizmek büyümenin ilk adımlarından.bunu yapınca hissedilen o muazzam güc ün tarifi yok.kaybedilmeden kazanılmıyor.

"İçini dök" yazısını görünce insanın zihninin en ücra köşelerinde kalan anıları bile anlatası geliyor.tabi bunlari ilgili mecralara anlatmayınca bi önemi kalmıyor,hele bide siz anlattıkça kulagını tıkayan birine anlatmaya çalışıyorsanız vay halimize.bence bu akşam boşverelim herşeyi,zira ölümü bile kaldırabilecegimiz tiniyette yaratmış rabbim bizi.biz uykumuza bakalım.nasılsa uzun zamandır ona da hasretiz.fazla bekletmeyin sonra utanmadan başkalarına kaçıyorlar.

bu uyku kime kaçtıysa gelsin artık,yastığı sürekli ters-düz etmekten yıldım.

3 yıl sonra giden mutluluk savaş kaybetmek gibi değil de ne ?
verilen o kadar emek,beraber geçirilen o kadar zaman ve paylaşılan o kadar anı hepsi geçmişte kalmak zorunda mı ?
biz insanlar neden değişiyoruz ki ?
bugün de yarın da aynı şeyi istesek ne hayalkırıklıklarımız olur ne de kaybettigimiz savaşlar.