saklambaç oynasak kahkahalarımızın arkasına saklanacak insanlarız.

mevsim şu sıralar hep yağmurlu, insanlarda yeryüzüne düşen yağmur taneleri gibi birbirinden apayrı ama neden her daim genellemeler yaparız. karşımızdakine birşey derken önünü arkasını hiç düşünmeyiz. farkettim de bir insana bir an için şöylesin dedikten sonra aynı durumu birkaç kişiden duyduysa belki de bir başkasından etkilenip yaptığı davranışı edindiği huyu bir süre sonra benimseyip ben böyleyim deyip karakterine yerleştiriyor bir zaman sonra da o kişi değişti oluyor ve onu değiştiren aslında biziz iyi veya kötü.
bir yandan insanlar birbirlerinin aynalarıdır derler bu bağlamda aramızdaki iletişim karşılıklı yansımalardan ibaret, yansımalara yön veren ışıklar ise saygı ve sevgidir. subjektif olan iletişimlerimizi objektif değerlerle güçlendirmek varken yıpratmacı genellemeler yapıyoruz. ayrı ayrı yağan yağmur tanelerini birleştiriyor ve başımıza sel yağdırıyoruz üstelik bu tahribatı biz kendimize yapıyoruz. halbuki yapmak, yapıcı olmak olumlu olgulardır. demem o ki tahribat yapmayın aranızı yapın😇 , yağmur berekettir.🌦️

dinlenilen şarkının sözlerinde hatta çiğnenilen sakızın falında bile onu ararsın, çoğu zaman bulursun da ama asla telefonla arayamazsın çünkü sen onu, ona verdiğin-yüklediğin değerlerle ulaşılmaz yaptın, canına sağlık 👏🏻

çocuğum diye seslenirken aynı zamanda onlar gibi olgun olmamızı da bekliyorlar daha çok beklerler.