herkes sevilmek istiyor gibi duruyor buradan bakınca fakat iki ilgi verildiğinde aradığı sevgiyi unutup bulduğu sevgiye nankörlük etmekte üstüne yok herkesin. ne aradığını bilmiyor insanlar sevilmek istiyorlar fakat sevilmeye hazır değiller. bir insan size değer veriyorsa bence değerini bilin arkadaşlar. yeni heyecanlar peşinde koşup hayatınızda pişmanlıkları çoğaltacağınıza tuttuğunuz elin son kalması için çabalayın. sevgi, değer, güven terazisini eşit tutun. sadece bir elde her şeyi yaşamaya bakın karşınızdaki size değer verdiğinde onu elinizde gibi görüp değer bilmemek büyük nankörlük. ve son olarak kendiniz gibi olun, başkaları gibi olmak kendinizi yoksaymaktır.

şimdi ben buraya tüm içimi döksem site çöker. o yüzden böyle güzel yeri şanssızlığımla karşı karşıya getirmek istemem. yine de bir şeye değinmeden gitmek istemiyorum. İçinizdeki kaybettiğiniz kendinizi özlüyor musunuz?

bir insana tutunmak zaman geçtikçe, teknoloji geliştikçe, insanlar değiştikçe daha da zorlaşmıyor mu sizce?
İnsanlar gün geçtikçe sanki ne istediğini bilmeyen bir karaktere dönüşüyor, her şey başta duygular olmak üzere daha basite indirgeniyor gibi. kötü, bencil, çıkarcı diye tabir ettiğimiz insanlarda aslında iyi bir karaktere, iyi bir niyete sahipti daha önceden bence taa ki kötülük, bencillik ve çıkarla tanışana kadar. bu duygularla tanıştıktan sonrası herkesin bildiği gibi insanlar üzerinde genelleme yapmak herkesi aynı sanmak. uzun lafın kısası oğuz atay der ki; "bazılarımız şiirlere, şarkılara, filmlere, kitaplara tutunuyor... sanırım artık insan, tutunamıyor insana."