onu bu kadar vazgeçilmez kılan neydi;bilmiyorum.her defasında bu son bidaha asla dedikten sonra kendimi yine onu düşünürken buluyorum..birinden hem bu kadar nefret edip hemde yine ona ihtiyacının olması..neydi bu aşk mı,sevgi mi,yılların acısı mı yoksa sadece takıntı mı?arkadaşlarıma göre takıntı bana göre aşk peki ya ona göre ne onun için ne anlam ifade ettiğimi bile bilmiyorum artık.bana sevgiyle bakan gözlerde o son gün nefreti gördüm..peki ya nefret de sevgi belirtisi değil mi;sevmediğin birinden niye nefret ediceksin yada değer vermediğin birinden..evet biliyorum eğer katilini affedersen bir gün gelir seni yine öldürür..ben onu affettim yeter ki son bir kez gelsin varsın yine öldürsün ama gelsin;çünkü ondan ne kadar nefret etsem de hala onu ......

gelmiceğini bile bile beklemek..her zaman umut vardır derler ya hani bence umut insanı öldürür.hep acabalar,belkiler..dedim ya gelmiceğini bile bile beklemek;benimki de bir umut işte iki senedir bitmeyen ama hep acı veren bir umut..bazen bi cesaret geliyo bu sefer yazıcam diyorum ama sonra..nereye kadar böyle devam edicek ne zaman vazgeçicem bilmiyorum ama ben onu(g.s) çok özledim..

tam unutcam,aklımdan da kalbimden de tamamen silicem diyorum ya ortak arkadaşlarımızdan adını duyuyorum yada onu görüyorum ve her seferinde canım bir kez daha yanıyor..ben çok bişey istemedim sadece tek bi cevap istedim net olmasını istedim ama olmadı ve artık sırf bu yüzden güçlü durmaktan onu unutmuş gibi davranmaktan yoruldum..peki şimdi ne yapmalıyım?kime anlatsam anlamadı herkesi karşıma aldım onun için ama olmadı yine şimdi yine kimse anlamıyo beni ve ben artık gerçekten yoruldum keşke ona içimdekileri anlatmamın bir yolu olsa keşke bir kez olsun beni anlasa ve bana karşı net olsa çok mu şey istiyorum..

yanlış zaman,yanlış insan,yanlış seçimler..hayatım boyunca hep" yanlış"lara denk gelmek,üstelik kimsenin seni anlamaması en yakınlarının bile..o kadar yoruldum ki düşmekten,yanlışlardan,keşkelerden,belkilerden işte bu yüzden ondan bi cevap alabilmek için atmıştım o son mesajı ama yine hayal kırıklığı yine bir keşke daha eklendi hayatıma;ama bu sefer hayatımda keşkelere yer vermicem,pişmanlıklara,belkilere..çünkü hayat ya siyahtır ya beyaz,grileri yoktur hayatın işte bu yüzden net olma sırası bende o gece sondu son kez yazdım ve bitti..yeni bir yıl yeni bir sayfa.. hepsi bu kadar işte.!

o kadar tatlı o kadar minnoş bir oda arkadaşına sahibim ki;kullandığı deodorantı beğendim bileğime sıktım sınava girdim sınav sonucum düşük geldi,aynı otobüsle fakülteye çıktık resmen çekmediğim eziyet kalmadı otobüste,bazı sabahlar acayip enerjik oluyo ve susmak nedir bilmiyo,bazen de konuşturmak için uğraşıyorum ama konuşmuyo;ama yine de sahip olduğum en minnoş oda arkadaşı 😁

hava soğuk,grip oldum,sınavlara iki hafta kaldı ve ben sadece günlerce yataktan çıkmadan uyumak istiyorum.bütün enerjimi sömürdün samsun 😑

bilgisayarın başında hocanın notları girmesini beklemek de sevdaya dahil mi 😑🤔

tam iki sene oldu..İki sene önce beni karanlıktan,umutsuzluktan,mutsuzluktan çekip çıkaran adamla tanışalı iki sene oldu..hayatımın en güzel anlarını onunla yaşadım;evet hiç bi zaman tam anlamıyla "biz" olamadık belki ama onun yanında zaman durdu hep,onun yanında mutluluğu,huzuru,gülmeyi tekrar hatırladım..ve sonra aynı mutsuzluğa aynı karanlığa onun sayesinde geri döndüm..o hayatıma gireli iki sene hayatımdan çıkalı bir sene oldu..ve ben her şeye rağmen hala onu çok özlüyorum..

belki de hayatımızı etkileyen anlık söylenen o tek kelimelerdir..
"bekle,bekleme,sev,sevme,git,kal" vs gibi.benim ve onun hikayesi tek kelimeyle başlamadı ama tek kelimeyle bitti..kullanılan o tek kelime yaşanan o güzel anların bi anda çöpe atılmasına güzel bakışların nefrete dönüşmesine ve güzel hislerin de öfkeye dönüşmesine neden oldu.yada ben öyle sandım..ondan nefret ediyorum hissettiğim tek şey ona olan nefretim öfkem derken yine ona ihtiyacım var derken aynı durumu acaba oda yaşıyo mu diye kendi kendimi sorgularken buluyorum hep.ne zaman biticek ne zaman geçicek bu acı bu öfke bu nefret bilmiyorum;bildiğim tek şey ona gerçekten ihtiyacım var ve ondan gerçekten nefret ediyorum..

hem deli gibi sevmek hem de hiç bitmek bilmeyen nefret..hem koşup sarılmak istemek hemde gördüğün yerde ona öfkeni kusmak istemek..hem keşke gelse son bir kez sarılsam kokusunu içime çeksem hiç gitmese demek hemde hiç gelmesin ne hali varsa görsün demek..hem avaz avaz aşkını haykırmak istemek hemde avaz avaz susmak..İki senedir yaşadığın bu duygularla hala onunla aynı şehirde olmak hala onunla aynı havayı soluyabilmek her şeye değer...

önce kırıp dök sonra hiç bişey olmamış hiç bişey yokmuş sanki her şey yolundaymış gibi davranmaya devam et sonra da suçlusu ben değilim sensin de.....sadece susuyorum ama nereye kadar bende bilmiyorum;bildiğim tek şey çok yoruldum artık..