bugün engelliler günü sebebiyle tekkeköyde düzenlenen yemeğe katıldım. onların dünyası gerçekten apayrı.. engellilerle içli dışlıyım çünkü benim abim de %80 görme engelli.. aslında onların dünyasını tanımaya kendim hevesli oldum.. onlarla ilgilenmeye, aktiviteler yapmaya başladım günden güne.. şimdi ne mi oldum? onların herşeyi... uzun zamandır özel eğitim merkezlerinde gönüllü olarak palyaçoluk ve müzik eğitmenliği yapıyorum.. oysa ki ne bir müzik öğretmeniyim ne bir tiyatro bilgim var nede bir kazancım bunları yaparken... üstelik kpss ye çalışıyorum dersaneye gidiyorum ve vaktim kısıtlı.. ama onlardan da kendimi alıkoyamıyorum, alışmışım bi kere.. görme engellilerde ise ciddi adımlar atalı 2 sene oldu ve şuan 4 alanda görme engellilerde antrenörüm.. 2.ligde bir futbol takımımız var şampiyonluğa oynayan ve ben bu takımın kalecisiyim.. onların bana hayatta ki güvenini bir de maç içinde düşünsenize.. belki de unuttuk pek çoğumuz bu güven duygusunu... derdimiz tasamız menfaat, kariyer, para pul şöhret oldu... bunları çok istiyosanız eninde sonunda sahip olursunuz er yada geç.. siz insanı sevin ilk olarak.. kendinizi sevin... sahip olduğunuz herşeye şükredin, vücut bütünlüğünüze, tüm uzuvlarınıza.. iyiliği sevin... bi beklenti olmadan yardımı sevin.. gülün sebepsizce.. çünkü hiçbirşey engel değildir gülmesine yüzün...
hepimiz karanlıktan az da olsa tedirgin oluruz.. bi çoğunuzun fobisi vardır belkide.. ama herşey ışığı görene kadardır dimi.. ama onlar ışıktan, renklerden, yediğimiz ekmeği, içtiğimiz suyu, en önemlisi de sevdiği insanları, ailesini görmekten yoksun.. çoğu zaman da kendimizi şarkılara kaptırırız, dinleriz, haykırarak söyleriz, ritim tutarız... ama onlar duymaktan, söyleyememekten yoksun..
daha sayamadığım bi çok şeyden yoksunlar belkide.. biz onların bu yoksunlukları sevgimizle, onlara göstereceğimiz bir ilgi yada tebessümlerle kapatalım ne dersiniz..
3 aralık dünya engelliler günümüz kutlu olsun... allah kimseyi sevgiden ve iyilikten yoksun bırakmasın... (amin)