İşteyken, evdeyken, spor salonundayken veya sokakta yürürken bilimum yansıyan yerlerde kendimi uzun uzun seyrederim.
kendimi o kadar çok beğeniyorum ki bir başkasının beğenisini kendime layık görmüyorum. birisinin övgüsünü duyunca bile içimden "hadsiz, sen kimsin?" diyorum. bu halimi çok seviyorum.
elin oğluna değer vereceğime kendime veriyorum, bir başkasına harcayacağım parayı kendime harcıyorum, bir başkasına ayıracağım zamanı kendime ayırıyorum. ben merkezli yaşıyorum ve bundan da rahatsızlık duymuyorum.
en güzeli de kendimden aşağıda gördüğüm yaratıkları önemsemiyorum.
velhasıl kelam bu bir rahatsızlık mı? olabilir. belki de asıl rahatsızlık başkalarının sevgisine muhtaç yaşamaktır!?! ama ben onlara saygı duyuyorum. kendisini kendisi bile sevemiyorsa, normaldir. (yazık kimin çocuğuysa:/)
herkesin bakış açısı ve yaşayış tarzı kendisini ve kedisini bağlar. nihayetinde yeryüzünün en narsist canlısı kedidir. kedisi izin veriyorsa ne mutlu, bu durumda başkasına bok yemek düşer.
kendimi o kadar çok beğeniyorum ki bir başkasının beğenisini kendime layık görmüyorum. birisinin övgüsünü duyunca bile içimden "hadsiz, sen kimsin?" diyorum. bu halimi çok seviyorum.
elin oğluna değer vereceğime kendime veriyorum, bir başkasına harcayacağım parayı kendime harcıyorum, bir başkasına ayıracağım zamanı kendime ayırıyorum. ben merkezli yaşıyorum ve bundan da rahatsızlık duymuyorum.
en güzeli de kendimden aşağıda gördüğüm yaratıkları önemsemiyorum.
velhasıl kelam bu bir rahatsızlık mı? olabilir. belki de asıl rahatsızlık başkalarının sevgisine muhtaç yaşamaktır!?! ama ben onlara saygı duyuyorum. kendisini kendisi bile sevemiyorsa, normaldir. (yazık kimin çocuğuysa:/)
herkesin bakış açısı ve yaşayış tarzı kendisini ve kedisini bağlar. nihayetinde yeryüzünün en narsist canlısı kedidir. kedisi izin veriyorsa ne mutlu, bu durumda başkasına bok yemek düşer.
kısa kesmek gerekirse de: canım kendim.<3