vize haftası hoş geldin demek çok isterdim ama maalesef :d neden geldin ki şimdi ne güzel boş işlerle uğraşıyorduk :d neyse gençler hepinize başarılar diliyorum , bol kahveli,uykusuz kâğıtlı kürekli haftalar bizi bekliyor. kolay gelsin :)

not defterimden size gelsin...

güvenmeli miyiz karşımızdakine ya da güvenmiş gibi mi yapmalıyız? hangisi daha yorar bizi? hangisi daha az kül eder içimizi ya da hangisinin kırıklarını daha çabuk toparlarız?
İnsan bazen kaybolur içinde göremez ötesini berisini .bir ışık arar kavrulmuş bedeninde ama yakmak istemezde tekrar yanar diye. ya kaybolacaktır ebediyetinde ya bir el uzatılmalıdır yanan düşüncelerine. o zaman güven girer devreye. uzatılan eli tutmalı mıdır? ya o da yakarsa yüreğini ya dahada zifiri karanlıkta boğarsa bedenini. hani bazı zamanlar ışıklar söndüğünde etrafında herhangi birşey ararsın. ufak büyük ne olursa yeterki gözüne ışık olsun yeterki elini ayağını görebilesin. peki sen ruhunun karanlık odalarında boğuşurken bir el aramazmısın? içinin odalarını yakacak bir şeye ihtiyaç duymuyor musun? ya da kendini siyaha bulanmış vaziyetten göremezken o an sırtını yaslayabileceğin kendini bir an olsa yanında tutabileceğin bir dayanak aramaz mısın? İnsan güvenebilmek ister ,başını yasladımı hep dayanmak ister. bir insanın ışığına kapılmak ister. güvenmeyi unutma çocuk olur mu?

gece...
bence örtmüyor hiçbir şeyi. aksine dahada açığa çıkıyor her şey. üzülmüşlükler ,anılar ,yaralar,özlemler... her biri tek tek uyanır yatağından ve anne hasretiyle yanarcasına koşar üstüne. evet sende onları bir güzel sarmalayacaksın. İstesende istemesende... karanlıklar arasında kendini bile göremezken insan, nasıl tüm dertlerini bir bir seçerde alır bir iki kırık ampulün güç bela aydınlattığı yüreğine koyar?

İçimde anlayamadığım garip bir duygu var.ağlamak istiyor delice, özlemde çığır açmış. yalnız hissediyorum bir çok kişi arasında.eskiden oradan oraya koşan ben şimdi yürümeye enerji bulamıyorum.her sabah uyandığımda stresten boğuluyor gibiyim. nerden geldi bu illet duygu anlamıyorum.