vah memleketim vah... nedir bu popülarite hastalığı... allah'ım her yerde turgut uyar,cemal süreya,sabahattin ali sözleri görmekten sıkıldım. yanlış anlaşılmasın bu insanları sevmediğimden değil bu insanların kapitalist piyasaya mahkum edilmesinden dolayı sıkıldım. her gittiğim yerde bu insanlarla ilgili bir eşya bir söz görüyorum. allah aşkına bu ülkenin başka şairi yok mu ? neden bu insanları bu kadar çok kullanıyoruz ve biz okuyucular da kullanılmasına göz yumuyoruz ? nereden bulaştı bu romantikleşme hastalığı ? herkesin dilinde herkesin sosyal medyasında yer alıyor, artık samimiyetsiz gelmeye başladı gerçekten çok sıradalanlaştı. sadece bu şiir konusunda değil daha bir çok şeyde maalesef popülariteye kapılıyoruz. son günlerde baktığımızda böyle iki çift güzel söz söyleyen iki dize şiir yazan kişiyi böyle çok entelektüel bir kişilik sahibiymiş gibi görmeye başladık. ortaya binlerce şair,romantik,aşk insanı,duygusal bireyler türedi. ya arkadaşlar lütfen biraz daha dikkatli olalım kendimizi bu kadar kaptırmayalım. ya önemli olan o sözlerin söylenmesi değil o sözleri ne kadar yaşadığıdır. tamam adam dilini güzel kullanıyor eyvallah da o adam belki bizi kandırıyor nereden biliyoruz? 15 yaşında çocuk aşk şiiri yazmış. sen 15 yaşında ne aşk yaşadın da o sana şiir yazdırdı arkadaş. niye insanları kandırıyoruz neden bizi kandırmalarına izin veriyoruz. biraz daha uyanık olalım her şeye körü körüne inanmayalım. birazcık araştıralım acaba o adam o söylediği sözleri gerçekten yaşamış mı gerçekten hissetmiş mi? diye. aynı şey siyasetçilerin konuşmaları içinde geçerli. kürsüye çıkıp o kadar güzel konuşuyorlar ki dinleyen savaş çıksa en önden onlar gidecekmiş sanır. ama öyle değil tabi ki o insanlar bunun dersini alıyorlar ve süslü sözlerle bizleri kandırıyorlar yani sözlerin içi bomboş. tamam duygu insanın fıtratında vardır ama lütfen bazılarının duygularımızı kullanarak prim yapmasına izin vermeyelim. atatürk'ten daha çok atatürkçü, erdoğan'dan daha çok erdoğancı, cemal süreya'dan daha çok cemal süreya olmayalım. neysek o olalım başkalarının düşüncelerini kendi düşüncemiz olarak birebir almayalım. hissetmediğimiz şeyleri de hissetmiş gibi yapmayalım. yapanları da uyaralım :)

populariteye karşı biri olarak çoğu cümlene katılıyorum. bugün sosyal medya fenomeni olmuş bir çok kişi hiçbir edebi değeri olmayan saçma sapan cümlelerden oluşan kitaplar çıkartıyor ve bu kitaplar en çok satanlar listesinin en tepesine oturuyor. bu da bana dokunuyor haliyle. cemal süreya, turgut uyar, edip cansever vs. konusuna gelince bir yerde haklısın. gerçekten okumayan bir çoğunluk tarafından aşırı bir yüklenme yapılıyor. bunun yanı sıra bu şairlere ait olmayan eserlerin onlar adına paylaşılması can sıkıcı bir olay. hislere gelince, belki hissederek yazmadı diyorsun. bizi alakadar eden kısım şairin ne hissettiği değil, bize ne hissettirdiği olmalıdır.

hemen şu köşede kahve siyah beyaz efekt ile s*ktir et adlı kitabı okurmuş gibi yapıp instagrama atayım

aynen teşekkür ederim arkadaşım dusuncemi yazdigin icin

tabi ki bize ne hissettirdiği önemli. zaten o önemli olmasa kimse şiir okumaz,kitap yazmazdı. benim orda değinmek istediğim konu bunun üzerinden prim yapılması insanların kandırılması. ben çok aşığım çok şeyler yaşadım ve bu aşk bana şiir yazdırdı mesajının verilmeye çalışılması ve bunun üzerinden para kazanılması. sende bilirsin bizim toplumumuz da böyle şeyler çabuk tutunur hemen değeri yükselir. biraz dram,hüzün,acı denildiği zaman hemen duygularımız hoplar. ben bu duyguların alet edilip kullanılmasına karşıyım yoksa tabi ki hissettirdikleri bizim için çok önemli. hoş zaten öyle olanlar belli bir zaman sonra kaybolup gidiyor ama sömürülen duygular çoktan sömürülmüş ve istenilen çıkarlar elde edilmiş oluyor. ya zaten ne geldiyse başımıza bu sosyal medya fenomenleri yüzünden geldi. sadece bu konuda değil çoğu şeyde öyle durum. espri altında her şeyle dalga geçilmeye başlandı. ne gelenek kaldı ne de başka bir şey. İnsanlar sırf fenomen olmak için neler neler yapıyor. scorp diye bir video sayfası var bilirsin. orada ki videoları izledikçe ne olacak bu halimiz diye düşünmeden edemiyorum. allah sonumuzu hayır etsin.