hepimiz saf dogariz

once eziliriz buna ilk tepkimiz korkmak olur

sonra uzuluruz, korku ve uzuntuyle bas etmek icin ofkeye siginiriz, ama bir sure sonra ofke de yetmez en son nefrete teslim oluruz,

cunku nefret, bizi desarj eden tek sey haline gelir
keder-korku-ofke-nefret dongusunde karmakarisik sekilde aci cekerken hatalar yapariz, ya kederi abartiriz ya korkuyu, ya ofkeyi ya nefreti

kendimizi ve sevdiklerimizi uzeriz

kendimize ve sevdiklerimize istemeden zararlar veririz

biz aci ile bunca sure can cekisip, sonu daha cok aci veren yanlis yontemlerle aciyla bas etmeye calisirken

bizi bu hale getirenlere hicbir sey olmaz

buna hayatin adaleti denir

2011(dahil)-2015:yalnizlik-asosyallik

2015(dahil)-2017:artik uni bitince intihar ederim

2017(dahil)-2018:sosyallik, sevgi, dostluk

2018-2020:bir yandan dostluk, sevgi, ugruna olecegim insan icin onu uzmemek icin katlan diyen vicdanim diger bir yanda ise "her sey bitti, hayatim hic guzel olmayacak" diye dusunen beynim

saf doğmaya katılmıyorum insan doğduğunda da yoz ve zalimdir büyüyünce de yoz ve zalimdir sadece küçükken bunu gizleme refleksi geliştirmemiştir.insandan bahsediyoruz hocam ne kadar saf olabilir türünün devamlılığını sağlamak adına doğaya ve diğer canlılara inanılmaz hasarlar vermiş olan bir tür saf olamaz aksine şerefsizdir