kışın o dondurucu soğunda kaskatı kesilip zombi gibi r11 e binerken ,r11 deki tıkış tıkış olmanın verdiği sıcak ortamla buzumun çözülmesini ,hastane durağında yaşlı hasta teyzelerin beni itip r11 e atılmalarını, buzda kayıp düşen herkesle dalga geçmeyi, hocanın derste isteyen çıkabilir dediğinde kimsenin çıkamayışını(yemiyor napalm),vize haftası kütüphanede bir kişilik bile yer bulamayıp(çoğu aşk peşinde oluyor) ortalıkta sürünmeyi, ve yine vize-final zamanı not muhabbetlerini, kızların zombi gibi okula gelmesini, buradaki r11 aşklarını, öğrenci işlerine her gittiğimde ordan kovulmayı, istisnasız derste her sakız çiğneyişimde yakalanmayı(artık nasıl hunharca çiğniyorsam) kızların birbirlerini çekememezliklerine,kafetaryada kız kesmekten gözleri pörtleyen erkeklere gülmeyi bile özledim. özlendin be omü her şeyinle özlendin.

tramvay ile okula giderken sol kapılara yaslanıp karayolları durağında neye uğradığını şaşıracak olan yeni öğrenci arkadaşlarımız ! sizlerde özlediniz mi yeni okulunuzu ? 😉

ne güzel söyledin ya ben de özlediğimi farkettim bu yazıyı okuyunca.

en çok da r11'de "bu öğrenciler yüzünden binemiyoruz" demesini özledim. kadın r11'de oturuyo ve dert ettiği şeye bak 😨

güzel anlatmışsın, benim de burnumda tütüyo 😂😂